Toets "Enter" om naar de inhoud te gaan

Glamperen op een festival: ik wil niet anders meer!

Alweer twee weken geleden gingen we ‘Down the Rabbit Hole’ waar ons een ‘Gin & Glampeer-avontuur’ stond te wachten. Op uitnodiging van Hendrick’s Gin en Campsolutions rolden Yourambassadrice Manon en ik van een perstrip naar Brussel (waarover binnenkort het artikel volgt) zo door naar Beuningen, waar we, vergezeld door onze mede-rabbits (en Digi) Sacha, Lieke (Little Wanderbook) en Eliane (Instagrambloggers.nl), een awesome weekend hadden.

DTRH_glamping5

Van kampeer naar Glampeer
Meerdaagse festivals, daar heb ik een haat-liefde verhouding mee. Lowlands heb ik zes keer gedaan waarvan ik drie keer op een (pers)dagkaart  ging. Toen was ik wel aan het werk -we schoten toen festival-looks voor o.a. Nu.nl (wayyy back)- maar toch had ik het idee iets te missen. Aan het eind van de dag heb je de dikste optredens en dan moest ik terug naar huis. De vierde keer ging ik kamperen. Had deze luxepoes nog nooit gedaan, en mijn festivalbuddy ook niet. De voorpret zat er al aardig in bij het kiezen van een tent. Het werd de werptent van de Decathlon (elke doorgewinterde festivaleerder kent deze wel). We hadden toen de mazzel dat vrienden al op donderdagavond gingen en onze tent op de juiste plek zouden ‘werpen’. Puik plan want zo kwamen we in een gespreid bedje terecht. Alleen de luchtbedden moesten opgepompt en de wodka-fles geopend. We waren gepositioneerd tegenover het sanitair (best handig als het koud is ‘s nachts) en dicht bij de ingang van het festival-terrein. Ondanks een ongemakkelijke kater op zaterdagochtend hadden we dit kampeeravontuur glansrijk overleefd.

In 2014 waagde ik weer een kampeer-poging en ondanks dat we in een relaxtere tent sliepen zat ik er door vermoeidheid en de monthly misery niet zo lekker in als die ene keer. Dus toen besloot ik: klaar met de tent. Het daaropvolgende jaar sloeg ik even over en in 2016 werd ik door KPN uitgenodigd om naar Lowlands te gaan. Ietwat last minute om nog een plek op de GLLamping te fixen, dus het werd een hotel in Nunspeet. Heel goed te doen mits je er logistiek gezien rekening mee houdt. Ik schreef voor The Urbanites (issue 4) over mijn bevindingen. Maar toch moest dat glamperen er een keer van komen…

Rabbit Resort
Fast forward naar twee weken terug. Een ander festival -Down The Rabbit Hole- en deze keer wèl glamperen. Yassss! Het ‘Rabbit Resort’, zoals het daar heet, was ons ‘thuis’ voor het weekend. We sliepen in drie naast elkaar gelegen Kimmi’s; een soort wigwam tent met een houten vlonder, twee veldbedden, kussens, dekbedden, twee vouwstoelen en een lampje aan de voorkant. He-le-maal leuk!

DTRH_Hendricks5

Zo’n glamping is echt even een ander eilandje in al dat tenten-geweld. Je hebt er een eigen ingang, 24-uurs receptie, een glamping-burgemeester, een looppad, een stuk veld is voorzien van hangmatten en ander chillmateriaal, picknicktafels en een lounge-tent met kampvuur. Er zijn diverse accommodaties -van basic tot luxe- die variëren van heuse houten huisjes compleet met boxspring en al, tot de nieuw gelanceerde ‘Tucky’ (je ziet ‘m in de impressie-video even voorbij komen). Deze 100% recyclebare tent van 2,5 kg biedt onderdak aan twee personen, heeft een ingebouwd luchtbed met een daar overheen gespannen dekzeil waardoor ritsen niet nodig zijn. Hij is gemaakt van opblaasbare kunststof folie waardoor de tent na afloop kan worden verzameld voor recycling. De ‘Tucky’ werd voor het eerst geïntroduceerd op DTRH en kon geboekt worden als ‘mystery accommodatie’.

DTRH_Hendricks6

Hendrick’s Curious Cocktail Zoo
Waar een paar weken eerder de komkommers en hilariteit ons om de oren vlogen bij de Cucumber Zoo, konden we nu très chique in een verborgen rozentuin even tot rust komen en genieten van heerlijke Hendrick’s Gin cocktails. Punch uit een theekop zoals Alice dat bij de rabbits deed of uit een glas versierd met gesuikerde rozenblaadjes en een zoete aardbei of sappige framboos. De entourage was helemaal in sprookjesachtige sfeer aangekleed waardoor we ons even Alice in Wonderland waanden. Dat meer bezoekers zich aangetrokken voelde tot dit kleine stukje wonderland was te merken aan de rij bij de ingang en de hoeveelheid gin cocktails die de ‘mixologisten’ achter de bar in rap tempo wisten te maken.

Muziek, eten, chillen
DTHR voelt een beetje als het kleine broertje van Lowlands. Ook hier zit MOJO achter, wat garant staat voor een goede artiesten line-up. Ik heb zelf niet alles meegepakt van wat m’n mede-rabbits hebben gezien, maar meer wat ik de kersen op mijn taart vond: Moderat, Soulwax, Nicholas Jaar, Xavier Rudd en Oscar & The Wolf. Bij de laatste (waarvan ik vorig jaar op LL helaas alleen de laatste 5 minuten van zag) ging het dak eraf. Inmiddels zijn de kaarten voor het extra concert wat ze geven op 18 november in de AFAS Live in de pocket.

Wat tegenwoordig bij zulke festivals ook erg goed geregeld is: het eten. Met de populariteit van, en diversiteit aan foodtrucks zou het voor een festival natuurlijk gek zijn om niet in die flow mee te gaan. Het enige nadeel bij DTRH is dat je een deel eetkramen bij elkaar had staan en dan weer een paar in een andere hoek waardoor het soms even zoeken was. Zo vonden we The Feeders niet direct, maar eenmaal daar heb ik de beste lunch van het festival gehad in de vorm van een pita-roll met sappige kip. Voor de vega’s was er ook een heerlijke variant met zoete aardappel. Zelfs de ramen soep (van een andere kraam waarvan ik de naam vergeten ben) met smeuïg stuk pulled pork was een succes om de ietwat druilerige zondag mee af te sluiten.

Naar een meerdaags festival betekent voor mij: muziek, eten, chillen. En laat ik dat chillen niet meer anders willen dan op een Glamping. Ik begin steeds meer liefde te krijgen voor de meerdaagse festivals. Zal ik dan toch ook maar weer naar Lowlands gaan?

 

Beeld ©The Digitalistas
Met dank aan Hendrick’s Gin en Campsolutions
Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.